Αντιμετωπίστε αποτελεσματικά την παιδική αλλεργία με την Ομοιοπαθητική Ιατρική.

Σήμερα σκέφτηκα να αναρτήσω το παρακάτω άρθρο σε σχέση με την ομοιοπαθητική, έπειτα από μία συζήτηση που είχα με μία μανούλα της οποίας το παιδάκι ταλαιπωρείται με αλλεργικό άσθμα.

Έχοντας εγώ η ίδια δοκιμάσει και εμπιστευτεί την ομοιοπαθητική σας παραθέτω το παρακάτω άρθρο το οποίο δεν αφορά μονάχα παιδιά αλλά και ενήλικες καθώς η θεραπεία της ομοιοπαθητικής ανταποκρίνεται σε όλους.

Η διάγνωση της «αλλεργίας» στον παιδικό πληθυσμό, ακούγεται όλο και πιο συχνά στα παιδιατρικά ιατρεία. Η αναγγελία της, γεμίζει συνήθως άγχος τους γονείς οι οποίοι συνδέουν συνειρμικά την αλλεργία με μια χρόνια, δυσεπίλυτη δυσλειτουργία του οργανισμού που απαιτεί συνδυασμό θεραπευτικών χειρισμών.

Μολονότι η διάγνωση των αλλεργικών παθήσεων αυξάνεται γεωμετρικά στη σύγχρονη εποχή, αυτές φαίνεται να υπήρχαν όσο κι ο άνθρωπος.  Για παράδειγμα οι πρώτες αναφορές τροφικής αλλεργίας αναφέρονται  στην Συλλογή του Ιπποκράτη (460-370 π.Χ.) και αφορούν στο τυρί και στο κρασί. Επίσης, ο Αριστοτέλης (384-322 π.Χ.) ανέφερε ότι υπήρχαν άνθρωποι που δεν μπορούσαν να ανεχθούν τα φρούτα, ενώ σε αρχαία κείμενα περιγράφονται και περιστατικά παιδικής αλλεργίας,  όπως ενός παιδιού που ανέπτυξε αλλεργική συμπτωματολογία μετά την κατανάλωση κατσικίσιου γάλακτος.
Τί είναι όμως η αλλεργία;  Πρόκειται για αντίδραση υπερευαισθησίας που προκαλείται με ανοσολογικό μηχανισμό.  Στην αλλεργία μπορεί να μετέχουν ειδικά αντισώματα ή ανοσολογικά κύτταρα (Τ-λεμφοκύτταρα). Στην πλειονότητα των περιπτώσεων το αντίσωμα που τυπικά ευθύνεται για μια αλλεργική αντίδραση ανήκει στον IgE ισότυπο.
Πολύ συχνά οι γονείς ακούν τον παιδίατρο να αναφέρει τον όρο «ατοπία» για να περιγράψει την αλλεργία του παιδιού τους. Ατοπία καλείται η ατομική ή οικογενής τάση για παραγωγή IgE αντισωμάτων, ως  απάντηση σε χαμηλές δόσεις αλλεργιογόνων, συνήθως πρωτεϊνών  με αποτέλεσμα την ανάπτυξη τυπικών συμπτωμάτων όπως άσθμα, ρινοεπιπεφικίτιδα ή σύνδρομο  αλλεργικού εκζέματος/δερματίτιδας (AEDS). Οι όροι «ατοπία» και «ατοπικός» χρησιμοποιούνται για την περιγραφή αυτού του χαρακτηριστικού και της υποκείμενης προδιάθεσης.
Οι «αλλεργικές» αντιδράσεις, που προκαλούνται από την IgE, δεν συμβαίνουν όλες σε ατοπικά άτομα. Στην καθημερινή κλινική πράξη, οι ιατροί χρησιμοποιούμε τον όρο Υπερευαισθησία: Η υπερευαισθησία προκαλεί αντικειμενικά, σταθερά αναπαραγόμενα συμπτώματα ή σημεία, που εμφανίζονται μετά από την έκθεση σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, καλά ανεκτό από φυσιολογικά άτομα. Και επειδή η Ιατρική έχει ακόμα μακρύ δρόμο στην πλήρη αποσαφήνιση των φαινόμενων υπερ-αντίδρασης του ανοσοποιητικού, πολύ συχνή καθημερινά είναι και η μη αλλεργική υπερ-ευαισθησία, δηλαδή αλλεργικές αντιδράσεις όπου όμως δεν ανιχνεύεται παραγωγή IgE αντισωμάτων.
Όλοι γνωρίζουμε τις συνηθέστερες αλλεργικές αντιδράσεις που είναι το άσθμα, η ρινο-επιπεφυκίτιδα και το έκζεμα. Ειδικά για το άσθμα που ταλαιπωρεί τόσο πολύ τον παιδικό πληθυσμό θα πρέπει εξαρχής να επισημάνουμε ότι η μεγάλη αύξηση της επίπτωσής του σε αυτόν είναι περισσότερο μη-αλλεργικού τύπου και για αυτό θα αναφερθούμε πιο ειδικά παρακάτω.
Με λιγότερο επιστημονικούς όρους, θα λέγαμε  ότι μία ενδογενής ή επίκτητη τάση του οργανισμού να αντιδρά σαν «ψευδής συναγερμός» έναντι σε ακίνδυνες για τον μέσο πληθυσμό  ουσίες (κοινά αλλεργιογόνα: γύρη, ακάρεα, πρωτεΐνες από αγελαδινό γάλα, φυστίκι, αυγό, ψάρι, δηλητήρια εντόμων, χημικά φάρμακα κυρίως αντιβιοτικά, χημικές ουσίες από καλλυντικά, απορρυπαντικά κ.α.) δημιουργεί συμπτώματα φλεγμονής που μπορεί να εμφανιστούν στο δέρμα, στον ρινικό βλεννογόννο, στον επιπεφυκότα  του οφθαλμού ή στο βρογχικό δέντρο του αναπνευστικού. Τα συμπτώματα αυτά ποικίλλουν και ανά άτομο αλλά και ανά εποχή στο ίδιο άτομο, κυρίως δε ποικίλλουν σε επίπεδο βαρύτητας, από έναν απλό κνησμό μέχρι μία λίαν επικίνδυνη αναπνευστική δυσχέρεια.
Στην Ιατρική, μία ολόκληρη ειδικότητα η Αλλεργιολογία, ασχολείται ειδικά με τους ασθενείς αυτούς και αντίστοιχα υπάρχει και η ειδικότητα της Παιδο-αλλεργιολογίας. Οι θεραπευτικές προσπάθειες έχουν ένα δίπτυχο: την μείωση των ενοχλητικών ή και επικίνδυνων συμπτωμάτων με φάρμακα που καταστέλλουν τα αλλεργικά συμπτώματα (αντιισταμινικά, κορτικοστεροειδή) είτε την προσπάθεια απευαισθητοποίησης έναντι συγκεκριμένων αλλεργιογόνων, όταν αυτά είναι φανερά. Ωστόσο παρά την πρόοδο της φαρμακευτικής στον τομέα αυτό, οι αλλεργικές παθήσεις ακόμα θεωρούνται ιδιαίτερα δυσεπίλυτες. Το ίδιο ισχύει και για την αλλεργία της παιδικής ηλικίας, η οποία αφενός αυξάνει ραγδαία σε ρυθμούς, αφετέρου παρουσιάζει επιπλέον δυσκολίες λόγω των έντονων παρενεργειών των σύγχρονων πιο κατασταλτικών χημικών αγωγών.
Η Ομοιοπαθητική Ιατρική, έχει σαν βασική αρχή της χορήγηση υπερ-αραιωμένων φυσικών διαλυμάτων που έχουν σαν στόχο την ανοσο-διέγερση και ανοσο-τροποποίηση της άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού. Δεν στοχεύει στην καταστολή του συμπτώματος, βλέπει το σύμπτωμα σαν προσπάθεια του οργανισμού να πετύχει ομοιοστασία, ως εκ τούτου, στοχεύει στην ίαση του ασθενούς και όχι μόνο στην καταστολή των συμπτωμάτων μίας ασθένειας. Η συμβολή της στην θεραπεία των αλλεργιών και ιδιαίτερα των παιδικών, αναδεικνύεται καθημερινά στην κλινική πράξη. Εξάλλου και οι πρώτες μεγάλες κλινικές μελέτες που δημοσιεύτηκαν σε μεγάλα ιατρικά περιοδικά με εμφανή θετικά αποτελέσματα υπερ της Ομοιοπαθητικής, αλλεργίες αφορούσαν. Ήταν οι μελέτες της δεκαετίας του ’90, για την «αλλεργία εκ χόρτου» από την Μ. Βρετανία του Dr.Reilly, που έβαλαν την Ομοιοπαθητική στον στίβο των μεγάλων κλινικών δημοσιεύσεων.
Πού οφείλεται όμως αυτή η ικανότητα του υπερ-αραιωμένου Ομοιοπαθητικού φαρμάκου να θεραπεύει τους αλλεργικούς ασθενείς; Ας δούμε λίγο τις βασικές αρχές που σχετίζονται με αυτήν την ικανότητα, συνδυαστικά και με τις γνώσεις της φύσης της αλλεργίας όπως αναφέρθηκαν στην αρχή.

1. Η Ομοιοπαθητική Ιατρική, στοχεύει στην ίαση από την νόσο και την προδιάθεσή της και όχι στην συνεχή καταστολή των συμπτωμάτων, πρακτική που ενέχει και τους κινδύνους των μακροπρόθεσμων παρενεργειών, τόσο των χημικών φαρμάκων, όσο και της ίδιας της καταστολής. Πράγματι μελετώντας τον ανθρώπινο οργανισμό σαν ενιαίο σύνολο, και όχι μόνο σαν επί μέρους σύστημα που νοσεί (βλέπε Τεύχος Natura, 5/4/10. ΨυχοΝευροΑνοσολογία και Ομοιοπαθητική), διαπιστώνουμε το εξής σημαντικότατο που δυστυχώς υποβαθμίζεται συστηματικά στην συμβατική Ιατρική. Η ίδια η καταστολή με χημικά φάρμακα κάποιων ενοχλητικών αλλεργικών συμπτωμάτων στο δέρμα, θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην εμφάνιση αλλεργικών συμπτωμάτων σε πιο βαθείς και ευγενείς ιστούς όπως ο ρινικός βλεννογόνος και στη συνέχεια το βρογχικό δέντρο. Με λίγα λόγια όταν σε ένα παιδάκι με έκζεμα, χορηγούνται τοπικά κορτικοστεροειδή για ανακούφιση του δέρματος, αυξάνονται γεωμετρικά οι πιθανότητες αυτό να εμφανίσει τελικά άσθμα. Και αυτό θα συμβεί σε δεύτερο χρόνο , όπου ο οργανισμός, ύστερα από την τοπική χρήση κορτιζόνης, δεν θα μπορεί πιά την αλλεργική του προδιάθεση να την εκφράσει σε εξώτατο , αναπλάσιμο ιστό όπως το δέρμα για να μην κινδυνέψει. Εκείνη δε τη στιγμή ο Παιδο-δερματολόγος είναι ικανοποιημένος. Μήνες αργότερα το παιδί θα παρουσιάσει την πρώτη κρίση άσθματος, αλλά το ελλιπές σύστημα πληροφόρησης των υπηρεσιών υγείας, δεν θα ενημερώσει ποτέ τον Παιδο-δερματολόγο, ο οποίος μένει με την  εντύπωση ενός θεραπευμένου –κατεσταλμένου στην πραγματικότητα- παιδικού εκζέματος.
2. Στην Ομοιοπαθητική Ιατρική, η θεραπεία εξατομικεύεται, υπερβολικά μάλιστα, ανάλογα με την ιδιαίτερη συμπτωματολογία του κάθε ασθενούς. Πράγματι είδαμε παραπάνω πόσα διαφορετικά αίτια, συμπτώματα και εναλλαγές συμπτωμάτων μπορεί να παρουσιάσει ένας αλλεργικός ασθενής και πόσο μπορεί να διαφέρει από έναν άλλον. Αυτή η ιδιαίτερη «εικόνα» του κάθε αλλεργικού ασθενούς, αναζητά στην Ομοιοπαθητική ένα «μοναδικό για αυτήν την εικόνα» φάρμακο για να την αναιρέσει, προς την «όμοια» κατεύθυνση που επιθυμεί ο οργανισμός και όχι προς την αντίστροφη με καταστολή.
3. Όπως ελάχιστες δόσεις αλλεργιογόνων αρκούν για να κάνουν μία μεγάλη αλλεργική αντίδραση σε έναν ευαίσθητο ασθενή, έτσι και ένα υπερ-αραιωμένο, πέραν της μοριακής δομής Ομοιοπαθητικό φάρμακο, αρκεί για να την αναιρέσουν.

Ειδικά για την παιδική αλλεργία, η Ομοιοπαθητική Ιατρική ενδείκνυται να είναι από τις πρώτες θεραπευτικές επιλογές.  Τα αλλεργικά νεογνά, βρέφη και παιδιά, ανταποκρίνονται αμεσότερα στην επιχειρούμενη ανοσο-τροποποίηση από την Ομοιοπαθητική, γιατί έχουν ένα ανοσοποιητικό σύστημα που ακόμα εκπαιδεύεται. Όταν παράλληλα, υπάρχει  ιστορικό ελάχιστης ή μηδενικής χημικής χρήσης, αυτή η ανταπόκριση είναι άμεση και κλινικά εντυπωσιακή, ενώ η αποφυγή καταστολής των αλλεργικών συμπτωμάτων από το δέρμα προς τους βρόγχους, συνιστά εφόδιο υγείας για την μετέπειτα ζωή τους.  Το να προσφέρει κανείς μέσω μίας εξατομικευμένης, φυσικής, χωρίς παρενέργειες και θεραπείας όπως η Ομοιοπαθητική, μόνιμή ίαση στον παιδικό πληθυσμό, από μία τόσο πολύπλευρη και δυσεπίλυτη προδιάθεση είναι κάτι παραπάνω από θαυμαστή ιατρική. Είναι κοινωνική επένδυση για το μέλλον.
Όλα αυτά υπό την προϋπόθεση της άσκησης Ομοιοπαθητικής από Ιατρούς με απαιτούμενη εκπαίδευση.

Σπύρος Α. Κυβέλλος
Ιατρός Ομοιοπαθητικός
Γ.Γ. Έρευνας Διεθνούς Ακαδημίας Κλασσικής Ομοιοπαθητικής

ΠΗΓΗ:www.classical-homeopathy.gr

Βιταμίνη Β2 σύμμαχος μας κατά των ημικρανιών και πονοκεφάλων

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι στις μέρες μας πάσχουν απο ημικρανίες και ειδικότερα οι γυναίκες καθώς επηρεάζονται περισσότερο απο τους άνδρες σε μία αναλογία περίπου 3:1

Σε μερικούς ανθρώπους παρατηρείται μία αλλαγή στην διάθεση τους πριν αρχίσει μια ημικρανία. Μπορεί να γίνουν πιο ευερέθιστοι ή ακόμη και καταθλιπτικοί. Σε άλλους, μπορεί να οξυνθεί μια αίσθηση και να έχουν μία περίεργη γεύση ή να τους μυρίζει κάτι. Σε άλλες περιπτώσεις, πολλά άτομα αισθάνονται πιο κουρασμένα, χασμουριούνται ή έχουν μυϊκούς πόνους. Περίπου 1 στους 4 ανθρώπους βιώνουν αυτή την πρόδρομη φάση, η οποία μπορεί να συμβεί το νωρίτερο 24 ώρες πριν από κάθε ημικρανία.

Συνήθως τα άτομα που υποφέρουν απο ημικρανίες είναι πιθανό να πάσχουν και απο άλλες χρόνιες παθήσεις, όπως  αλλεργίες, άσθμα, αρθρίτιδα, υπέρταση κατάθλιψη κ.α. Επίσης έχει παρατηρηθεί οτι εκείνοι που είχαν ένα μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο στην ζωή τους είναι σχεδόν τρείς φορές πιο επιρεπείς στο να αποκτήσουν ημικρανία σε σχέση με εκείνους που δεν είχαν κανένα παρόμοιο επεισόδιο.

Σύμφωνα με έρευνα που έγινε βρέθηκε οτι η Βιταμίνη Β2 σε υψηλή δόση ημερησίως  (400mg/ημ.) μπορεί να βοηθήσει συμαντικά εκείνους που υποφέρουν απο ημικρανίες.
Η έρευνα ξεκίνησε με ογδόντα συμμετέχοντες οι οποίοι για ένα μήνα λάμβαναν κάποιο φάρμακο placebo. Μετά το πέρας του ενός μηνός οι 25 εξ αυτών αποκλείστηκαν απο την έρευνα λόγω μη εμφάνισης ημικρανιών ή πονοκεφάλων. Οι υπόλοιποι 55 συνέχισαν μην γνωρίζοντας αν λάμβαναν βιταμίνη Β2 ή κάποιο Placebo.

Μετά το πέρας 3 μηνών επιβεβαιώθηκε οτι οι συμμετέχοντες που λάμβαναν την βιταμίνη Β2 είχαν σημαντική μείωση των πονοκεφάλων και ημικρανιών που τους ταλαιπωρούσαν.

Σε κάθε περίπτωση συνιστάτε η συμβουλή του γιατρού σας για οποιαδήποτε λήψη φαρμάκου ή πολυβιταμίνης.

ΠΗΓΗ: naturalhealthresearch.org

Μία άγνωστη θαυματουργή θεραπεία

Το γνωστό οξυζενέ φαίνεται να συμβάλλει σημαντικά στην αποτελεσματική αντιμετώπιση ενός ευρέος φάσματος ασθενειών. Παρόλο όμως, που αρκετοί επιστήμονες πραγματοποιούν αποκαλυπτικές μελέτες για τις ιαματικές του ιδιότητες, τα συμπεράσματά τους υποβαθμίζονται συστηματικά από το ιατροφαρμακευτικό σύστημα…

Πριν από 170 χρόνια, όταν η Ινδία ήταν ακόμα βρετανική αποικία, οι αυτόχθονες έπιναν νερό, μέσα στο οποίο διέλυαν μικρές ποσότητες υπεροξειδίου του υδρογόνου για να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη ποικιλία ασθενειών – από πιο ήπιες, όπως η γρίπη, έως σοβαρότερες ασθένειες, όπως η χολέρα και η μαλάρια. Τα αποτελέσματα αυτής της μεθόδου θεραπείας ήταν τόσο θετικά, ώστε θεωρήθηκε ότι η διάδοση της θα επηρέαζε το εμπόριο χημικών φαρμάκων που είχε αρχίσει τότε να καθιερώνεται και στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Για να αντιμετωπίσουν την απειλή, οι βρετανικές Αρχές προσέλαβαν έναν ρεπόρτερ, ο οποίος -προσποιούμενος τον γιατρό- «κατασκεύασε» μια ιστορία για ένα παιδί που πέθανε εξαιτίας εγκεφαλικής βλάβης, ύστερα από τη λήψη υπεροξειδίου του υδρογόνου.

Το γεγονός ότι η είδηση προήλθε από έναν «ειδικό» επηρέασε καθοριστικά τους Ινδούς, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψουν τη χρήση του Η2Ο2 και να στραφούν στα βρετανικά φαρμακευτικά σκευάσματα (Madison Cavanaugh,The one minute cure: The secret to healing virtually all  diseases).

Επρόκειτο για το πρώτο χτύπημα εναντίον μιας πολλά υποσχόμενης θεραπευτικής μεθόδου, η οποία από τότε καταπιέζεται συστηματικά από το φαρμακοκεντρικό ιατρικό μοντέλο.

Πολλοί επιστήμονες Willhem, Warburg, Oliver, Holman, Farr, Barnard, Palthe, McCabe, Cummings) υποστηρίζουν ότι τα θεραπευτικά οφέλη της είναι πολύ σημαντικά για όλες σχεδόν τις ασθένειες, μετατρέποντας τη σε πανάκεια χωρίς προηγούμενο και, μάλιστα, με μηδενικό κόστος!

Μεταξύ αυτών, κάποιοι την εφαρμόζουν ως εναλλακτική μέθοδο θεραπείας αφού η κλασική Ιατρική αρνείται να τη συμπεριλάβει στις καθιερωμένες πρακτικές της και η επιστημονική κοινότητα δεν χρηματοδοτεί επίσημες έρευνες για την αποτελεσματικότητα της.

Οξυγόνο: το κλειδί για έναν υγιή οργανισμό

Το ανθρώπινο σώμα αποτελείται κατά 70%-80% από νερό, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου (89%) είναι οξυγόνο. Σχεδόν όλη η βιολογική ενέργεια του ανθρώπου πηγάζει από αυτό το δομικό στοιχείο, χάρη στο οποίο ο οργανισμός παραμένει ζωντανός και σε καλή κατάσταση. Και απόδειξη είναι το ότι ένας άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει εβδομάδες χωρίς φαγητό, αρκετές μέρες χωρίς νερό, αλλά μόνο λίγα λεπτά χωρίς οξυγόνο.

Ο θεμελιώδης ρόλος του για τη διατήρηση της ζωής οδήγησε πολλούς επιστήμονες να μελετήσουν το ίδιο το οξυγόνο, καθώς και τη σχέση που μπορεί να έχει η έλλειψη του με την εμφάνιση ασθενειών, αλλά και την πιθανή αξιοποίηση του για την ανάκτηση της υγείας.

Το γενικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από το σύνολο των μελετών είναι ότι η πρωταρχική αιτία των περισσότερων ασθενειών συνδέεται -σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό- με την ανεπαρκή παρουσία του, κυρίως σε κυτταρικό επίπεδο, και ότι η ενίσχυση του οργανισμού με επιπλέον οξυγόνο δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την πρόληψη ή καταπολέμηση της παθογένειας (Madison Cavanaugh, The one minute cure: The secret to healing virtually all diseases).

Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις για τη δύναμη του οξυγόνου στη θεραπευτική διαδικασία πραγματοποιήθηκε το 1931.

Ο δρ. Otto Warburg κέρδισε το βραβείο Νόμπελ στη Φυσιολογία και Ιατρική, όταν απέδειξε ότι οι ιοί δεν μπορούν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν σε περιβάλλοντα πλούσια σε οξυγόνο, επειδή είναι αναεροβικοί. Επιπλέον, ο Warburg μέσω των πειραμάτων του διαπίστωσε ότι η αφαίρεση οξυγόνου από το κύτταρο κατά 35%, το μετατρέπει σε καρκινικό.

Υποστήριξε ότι η βασική αιτία του καρκίνου είναι η ανεπαρκής οξυγόνωση των κυττάρων και ότι, αν αντιστρέψουμε αυτό το δεδομένο, ο καρκίνος θα μπορούσε να νικηθεί (Otto Warburg, The prime cause and prevention of cancer, 30/6/1966).

Μετέπειτα μελέτες του ίδιου του Warburg και άλλων επιστημόνων συμπέραναν ότι σχεδόν όλες οι τοξίνες και τα βακτήρια εξουδετερώνονται σε περιβάλλοντα πλούσια σε οξυγόνο (Otto Warburg, The prime cause and prevention of cancer). Κάποιες από τις θεραπείες που αναπτύχθηκαν με κεντρικό γνώμονα την παραπάνω διαπίστωση ονομάστηκαν «οξειδωτικές» γιατί, από τη μια, προκαλούν οξείδωση των προσβεβλημένων από βλαβερούς μικροοργανισμούς κυττάρων και, από την άλλη, θωρακίζουν τα υγιή κύτταρα οξυγονώνοντας τα.

Το υπεροξείδιο του υδρογόνου (Η2O2) συγκαταλέγεται σε αυτές και, μαζί με το όζον (Ο2), συνιστούν τις βιο-οξειδωτικές θεραπείες. Ο μηχανισμός δράσης τους είναι παρόμοιος: όταν διαλύονται μέσα στο σώμα, απελευθερώνουν το επιπλέον άτομο οξυγόνου που εμπεριέχεται στη μοριακή τους σύνθεση, δημιουργώντας ένα καλά οξυγονωμένο περιβάλλον που έχει διπλή αποστολή: την πρόληψη και τη θεραπεία.

Ωστόσο, η ιατρική και φαρμακευτική βιομηχανία επιμένουν να μην εκμεταλλεύονται αυτές τις θεραπευτικές λύσεις – προφανώς επειδή δεν τους δίνεται κανένα οικονομικό κίνητρο. Τόσο το όζον όσο και το υπεροξείδιο του υδρογόνου είναι ουσίες που δεν μπορούν να πατενταριστούν και το κόστος παρασκευής τους είναι εξαιρετικά χαμηλό.

Επιπλέον, αν η θεραπευτική δράση τους αφορά όντως στο σύνολο των ασθενειών, τις μετατρέπει σε απειλή για την καθιερωμένη βιομηχανία ακριβών συμπτωματικών φαρμάκων και πολυδάπανων ιατρικών πρακτικών. Ίσως αυτός να είναι και ο λόγος που το σύστημα δεν χρηματοδοτεί και επίσημες έρευνες που θα αποδείκνυαν την αξία τους (Madison Cavanaugh, Theone–minute cure: The secret to healing virtually all diseases).

Μια παντοδύναμη θεραπευτική λύση με άγνωστη ιστορία

Πρωτοπόρος στην εκμετάλλευση αυτής της θεραπείας, της οποίας θεωρείται και πατέρας, υπήρξε ο δρ. Richard Willhelm. Κατά τη δεκαετία του 1940, ίδρυσε, τον οργανισμό Επιμορφωτικού Ενδιαφέροντος για το Υπεροξείδιο του Υδρογόνου (ECHO) θέλοντας να διαδώσει τα θεραπευτικά οφέλη του. Ο ίδιος το χρησιμοποίησε σε ασθενείς, βλέποντας πολύ ενθαρρυντικά αποτελέσματα σε δερματικά προβλήματα, πολιομυελίτιδα και διανοητικές ανωμαλίες που προκύπτουν από βακτηριακές μολύνσεις.

Προτού το ανακαλύψει ο Willhelm, ο βρετανός γιατρός Τ. Η.Oliver το είχε χορηγήσει πρώτος με ενδοφλέβιες ενέσεις σε 25 ασθενείς που έπασχαν από πνευμονία. Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό: το ποσοστό θνησιμότητας από την ασθένεια έπεσε από το 80% στο 48% και η ενδοφλέβια έγχυση υπεροξειδίου του υδρογόνου έγινε το μυστικό όπλο αντιμετώπισης της επιδημίας πνευμονίας που ξέσπασε λίγο μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1950, ο δρ. Reginald Holman διεξήγαγε πειράματα, στα οποία χορηγούσε υπεροξείδιο του υδρογόνου 0,45%, διαλυμένο στο νερό, το οποίο στη συνέχεια έπιναν ποντίκια με καρκινικούς όγκους. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα του, οι όγκοι εξαφανίστηκαν τελείως εντός ενός διαστήματος μεταξύ 15 και 60 ημερών (Madison Cavanaugh, The one–minute cure: The secret tohealing virtually all diseases).

Πρόκειται για ελάχιστες περιπτώσεις της άγνωστης ιστορίας της θεραπευτικής δύναμης της ουσίας, οι οποίες αναφέρονται στο βιβλίο της Madison Cavanaugh The one– minute cure: The secret healing virtually all diseases (Η θεραπεία του ενός λεπτού: το μυστικό για να γιατρέψεις σχεδόν όλες τις ασθένειες). Στο ίδιο βιβλίο έχουν συγκεντρωθεί και οι γνώμες ειδικών επιστημόνων που υποστηρίζουν τις εκπληκτικές ιδιότητες του υπεροξειδίου του υδρογόνου και γενικότερα των βιο-οξειδωτικών θεραπειών σε όλο το φάομα των ασθενειών, συμπεριλαμβανομένης, και της τριπλής μάστιγας: AIDS, καρκίνος και καρδιακά προβλήματα.

Το 1993, ο Αμερικανός ερευνητής δρ. Charles H. Farr προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ στην Ιατρική, για την εργασία του σχετικά με την ευεργετική δράση του Υπεροξειδίου του Υδρογόνου στην καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Συμφωνά με την έρευνα του, τα κοκκιοκύτταρα (είδος λευκών αιμοσφαιρίων) παράγουν την ουσία που αμύνεται εναντίον βακτηρίων, παρασίτων και ζυμομυκήτων που προσβάλουν τον οργανισμό, ρυθμίζει τις ορμόνες και το σάκχαρο του αίματος, και αποτελεί απολυμαντικό, αντισηπτικό και οξειδωτικό παράγοντα (C. H. Farr, the therapeutic use of H2O2, Townsend letter forDoctors, 1987).

Ο δρ. David G. Williams, ένας από τους κορυφαίους επι στήμονες φυσικών θεραπειών, αναφέρει: « Ο αρχικός σκεπτικισμός μου για τη θεραπευτική λήψη υπεροξειδίου του υδρογόνου με οδήγησε σε ενδελεχή έρευνα, κλινική εργασία και πειραματισμό. Καταλαβαίνω ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων πιθανότατα δεν θα πειστεί ποτέ, ωστόσο εγώ είμαι πεπεισμένος ότι το H2O2 είναι ασφαλές, διαθέσιμο και με εξωφρενικά μικρό κόστος. Αλλά το καλύτερο απ’ όλα είναι ότι λειτουργεί!» (David G. Williams, The many benefits of hydrogen peroxide, 17/7/2003)

Ο παθολόγος William C. Douglas προσθέτει ότι η ουσία «μπορεί να χορηγηθεί σχεδόν σε κάθε παθολογική περίπτωση, συχνά με εξαιρετικά αποτελέσματα» (William C. Douglas, MD, HydrogenPeroxide: Medical Miracle, Second opinion publishing, 1996).

Ο δρ. Kurt Donsbach γράφει σε άρθρο του στο περιοδικόAlternatives ότι μια ουγκιά υπεροξειδίου του υδρογόνου 35%, διαλυμένη σε ένα γαλόνι νερό, βοηθά στην καλύτερη αναπνοή όσων πάσχουν από εμφύσημα και καρκίνο του λάρυγγα, αν ψεκάζεται στον χώρο που διαβιούν (Madison Cavanaugh, The one minute cure: The secret to healing virtually all diseases). Ο ίδιος αναφέρεται με ενθουσιασμό και στην αξιοποίηση της θεραπείας με H2O2 για την καταπολέμηση του καρκίνου (www.alkalizeforhealth.net/oxygen.htm).

Το 1986, ο γνωστός καρδιοχειρουργός Christiaan Barnard, φημισμένος για το γεγονός ότι πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς, άρχισε να συστήνει τη θεραπεία με υπεροξείδιο του υδρογόνου σε ασθενείς, αφού πρώτα την εφάρμοσε ο ίδιος για να θεραπεύσει την αρθρίτιδα και άλλες ασθένειες που συνοδεύουν το γήρας και έμεινε έκπληκτος με το αποτέλεσμα. Ωστόσο, ο Barnard γελοιοποιήθηκε σε τέτοιο βαθμό από την ιατρική κοινότητα, ώστε αναγκάστηκε να εγκαταλείψει κάθε σχέση του με τη θεραπεία για να διασώσει τη φήμη και τη δουλειά του (Madison Cavanaugh, The one minute cure: The secret to healing virtually all diseases).

Προάσπιση της υγείας του εγκεφάλου και της διάθεσης

Όσοι ζουν σε μεγαλουπόλεις εμφανίζουν συχνά μεταβολές στη διάθεση τους και ατονία στις εγκεφαλικές τους λειτουργίες κατά τη διάρκεια της μέρας. Αυτό οφείλεται, εν πολλοίς, στον -κακής ποιότητας- αέρα που εισπνέουν, ο οποίος δεν προσφέρει επαρκή ποσότητα οξυγόνου.

Η καθημερινή ελλειμματική οξυγόνωση του οργανισμού γενικότερα, και ειδικότερα του εγκεφάλου, δημιουργεί πολλές εγκεφαλικές-ψυχολογικές διαταραχές, όπως κατάθλιψη, ατονία, ευερεθιστότητα, αδιαθεσία και εξασθένιση των πνευματικών ικανοτήτων, όπως η μνήμη, η συγκέντρωση, η κριτική ικανότητα και η καθαρή σκέψη.

Τα τελευταία χρόνια, η φαρμακευτική βιομηχανία έχει χτίσει γύρω από αυτά τα -ανεξήγητα για την ίδια- συμπτώματα μια ολόκληρη αυτοκρατορία ασθενειών που «κατασκευάστηκαν» και διαδόθηκαν, για να προωθήσουν νέου τύπου φάρμακα διάθεσης και συμπεριφοράς. Η προπαγάνδα που στήθηκε γύρω από αυτές τις ασθένειες οδήγησε στην αποδοχή τους από τον σύγχρονο άνθρωπο, που εκπαιδεύεται να θεωρεί το χάπι πανάκεια για κάθε περίπτωση.

Ο δρ. Ed McCabe υποστηρίζει ότι η συστηματική λήψη υπεροξειδίου του υδρογόνου αρκεί για να συμπληρωθεί η απαραίτητη ποσότητα οξυγόνου που χρειάζεται ο οργανισμός για να λειτουργεί σωστά και να μας τροφοδοτεί με ενέργεια και καλή διάθεση. Εξίσου ευεργετικό αποδεικνύεται για την καλή λειτουργία του εγκεφάλου και την ενίσχυση των πνευματικών μας ικανοτήτων, ακόμα και του βαθμού ευφυΐας μας (Ed McCabe,Flood your body with oxygen : therapy for our polluted world,Energy puplications, 2003).

Απαλλαγή από τις περιοδοντικές επεμβάσεις

O δρ. Paul Cummings δίδασκε περιοδοντικές χειρουργικές τεχνικές στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνα, προτού ανακαλύψει ότι με το υπεροξείδιο του υδρογόνου μπορούσε να πετύχει καλύτερα αποτελέσματα. Στους 1000 ασθενείς στους οποίους εφάρμοσε αυτή τη θεραπεία, το 98% ξεπέρασε το περιοδοντικό του πρόβλημα χωρίς τη βοήθεια επέμβασης. Ο δρ. Cummings υποστηρίζει ότι οι δυνατότητες της ουσίας στην οδοντιατρική είναι συναρπαστικές και ότι οι συνάδελφοι του επιστήμονες πρέπει να αναγνωρίσουν την υπεροχή της, συγκριτικά με τις χειρουργικές επεμβάσεις (Jane E. Brody, Nonsurgical therapies for gums spurs aide debate, New York Times,23/3/1982).

Στην πραγματικότητα, το Η2Ο2 χρησιμοποιείται ήδη στην οδοντιατρική διαδικασία λεύκανσης των δοντιών – μια υπηρεσία υψηλού κόστους για τους ενδιαφερόμενους. Επιπλέον, περιέχεται και στις εμπορικές οδοντόκρεμες που υπόσχονται λαμπερό χαμόγελο, οι οποίες όμως έχουν ενοχοποιηθεί για μακροπρόθεσμες αρνητικές συνέπειες στη στοματική υγιεινή, εξαιτίας των υπόλοιπων χημικών συστατικών τους. Σύμφωνα με όσα αναγράφει η συγγραφέας Madison Cavanaugh στο βιβλίο της, αρκεί να βουρτσίζει κανείς τα δόντια του με υδάτινο διάλυμα που περιέχει 3% υπεροξείδιο του υδρογόνου, για να έχει λευκή και υγιή οδοντοστοιχία και ούλα, ξοδεύοντας ελάχιστα χρήματα.

Το παρόν σκοπό έχει να προβληματίσει και να ενημερώσει τον αναγνώστη σχετικά με αυτό το σοβαρό και ευαίσθητο θέμα. Τα όσα αναφέρονται και σχετίζονται με παθήσεις ή με θέματα υγείας, ή με κινδύνους για την υγεία, κατ’ ουδένα τρόπο δεν αποτελούν ιατρικές συμβουλές ή γενικότερα συμβουλές για θέματα υγείας, μόνος αρμόδιος για τις οποίες είναι ο προσωπικός γιατρός του κάθε αναγνώστη.

ΠΗΓΗ: topotamidengirizeipiso.blogspot.gr

 

Πρόπολη – Φυσικό αντιβιοτικό και όχι μόνο!

Τι είναι η πρόπολη

Η πρόπολη είναι ένα προϊόν της μέλισσας που προκύπτει από την επεξεργασία ρητινωδών χυμών από φλοιούς και οφθαλμούς ορισμένων φυτών μαζί με ειδικά ένζυμα που παράγονται από την ιδία την
μέλισσα και την προσθήκη, ενδεχομένως, υπολειμμάτων γύρης και κεριού.
Έτσι μπορεί να πει κανείς ότι πρόκειται για μια «σούπα» μικροβιακής καλλιέργειας μιας και χρησιμοποιείται για την αποστείρωση και την προστασία της κυψέλης από κάθε μικρόβιο χάρις την ισχυρή αντιμικροβιακή και αντιϊική ιδιότητα.

Ποιος ο ρόλος της πρόπολης

Η πρόπολη χρησιμοποιείται από τις μέλισσες για πολλούς σκοπούς, αλλά δυο είναι οι βασικότεροι. Ο πρώτος από αυτούς είναι για την δημιουργία μιας πάστας, με την όποια θα «γεμίζουν» όλα τα ανοίγματα, οπές, ρωγμές από τις οποίες μπορεί να εισέλθει ξένο ως προς το μελίσσι σώμα. Αυτό μπορεί να είναι νερό, σκόνη ή κάποιο οργανικό υπόλειμμα που προέρχεται από το εξωτερικό περιβάλλον ή και κάποιος ξένος οργανισμός όπως μια πεταλούδα, μια σφήκα, ένα σαλιγκάρι ή ακόμη και ένα ποντίκι. Θα μπορούσαμε να παρομοιάσουμε την χρήση της πρόπολης σαν έναν αντί-μικροβιακό, βακτηριοκτόνο αδιάβροχο στόκο, με τον όποιο η μέλισσα επιδιορθώνει το σπίτι της.
Ο δεύτερος και σημαντικότερος λόγος είναι για να επιτρέπει στην μέλισσα να «βαλσαμώσει» το πτώμα οποιουδήποτε εισβολέα καταφέρει να εισέλθει στο μελίσσι. Ο εισβολέας είναι σίγουρο πως θανατωθεί από τις μέλισσες-φύλακες, όμως είναι αδύνατον να μεταφερθεί το πτώμα του έξω από το μελίσσι. Το εσωτερικό του μελισσιού είναι, και πρέπει να διατηρείται πιο αποστερημένο από τον θάλαμο ενός χειρουργού και για τον λόγο αυτό πρέπει να αποτραπεί η αποσύνθεση του πτώματος και η εξάπλωση των μικροβίων που αυτό μεταφέρει. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα πτώμα που βαλσαμώνεται με πρόπολη μπορεί να διατηρηθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα της τάξης των 3-5 χρονών, ίσως και παραπάνω!! Άλλοι λόγοι, είναι η λείανση μυτερών εξογκωμάτων μέσα στο μελίσσι, ή και ως προστατευτικό, αντιβακτηριδιακό επίχρισμα στα κελιά όπου θα τοποθετήσει η βασίλισσα τα αυγά της.

Φυτά που δίνουν πρόπολη
Δυστυχώς, η μέλισσα δεν μπορεί να παρασκευάσει πρόπολη από οποιοδήποτε φυτό ή δέντρο. Όλα τα ειδή λεύκας, σημύδας, σκλήθρας, ιτιάς, βελανιδιάς, φτελιάς, οξείας, ιπποκαστανιας, ευκαλύπτου, όλα τα κωνοφόρα, αλλά και αλλά δέντρα και φυτά παράγουν ρητίνες που χρησιμεύουν για την παρασκευή πρόπολης από την μέλισσα.

Ιστορία της πρόπολης
Είναι γνωστό ότι η χρήση της πρόπολης γινόταν από την αρχαιότητα. Το όνομα της το έχει πάρει άλλωστε από τους αρχαίους Έλληνες και δηλώνει (προ της πόλης) ότι την ουσία αυτή την χρησιμοποιούν οι μέλισσες για τα πραγματοποιήσουν τα «οχυρωματικά τους έργα». Αναφορές για την πρόπολη έχουμε από τον Ιπποκράτη, τον Αριστοτέλη, τον Γαληνό, τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο και άλλους. Φαίνεται πως στην αρχαιότητα την είχαν σε πολλή μεγάλη εκτίμηση και αποτελούσε ένα από τα βασικότερα θεραπευτικά «όπλα». Αναφορές για την πρόπολη έχουμε και από άλλους λαούς της Αφρικής, της Ρωσίας και όχι μόνο. Αναφορά για την πρόπολη υπάρχει και στα κείμενα της βίβλου, όπου αναφέρεται ως το «βάλσαμο της Gilead».

Φυσικές ιδιότητες της πρόπολης
Η πρόπολη είναι μια ρητινώδης, κολλώδης γόμα με χρώμα που ποικίλει από κίτρινο-πράσινο, πορτοκαλή-πράσινο μέχρι καστανό και σκούρο καφέ. Το χρώμα της εξαρτάται από το φυτό προέλευσης της, από τις προσμείξεις κεριού και γύρης αλλά και από τον χρόνο παραμονής της στο μελίσσι. Σε χαμηλές θερμοκρασίες μικρότερες από 15ο C η πρόπολη είναι υαλοποιημένη και άρα ιδιαίτερα σκληρή. Σε μεγαλύτερες θερμοκρασίες από 30ο C αρχίζει και αποκτάει πλαστικότητα και μετατρέπεται αυξητικά σε κολλώδη, γοώδη ουσία. Τυπικά, η πρόπολη λιώνει στους 60-70ο C και έχει πυκνότητα περίπου 1,12gr/ml. Είναι εντελώς αδιάλυτη στο νερό και διαλύεται στην αιθυλική αλκοόλη, στην γλυκούλη και σε άλλους οργανικού διαλυτές.

Χημική σύσταση της πρόπολης
Η ακριβής χημική σύσταση της πρόπολης είναι ακόμη άγνωστη, και για τον λόγο αυτό δεν μπορεί να παρασκευαστεί στο εργαστήριο. Γενικά, η πρόπολη περιέχει φαλαινοειδή σε ποσοστό περίπου 50% και άλλες ουσίες όπως ρητίνες, αιολικά οξέα και εστέρες, κερί, πτητικά ελαία, πρωτεΐνες, αρκετά μεταλλικά στοιχειά, κετόνες, κινίνες, στεροειδή κ.α.

Συλλογή της πρόπολης
Οι φυτικές ρητίνες που χρειάζονται για την παρασκευή πρόπολης τις μαζεύει εξειδικευμένη ομάδα μελισσών, οι οποίες ονομάζονται συλλέκτριες πρόπολης.
Οι παράγωγες που επηρεάζουν το ποτέ οι μέλισσες θα μαζεύουν πρόπολη είναι ακόμη άγνωστοι. Γενικά, η πρόπολη συλλέγεται από την αρχή της άνοιξης ή του καλοκαιριού μέχρι και τις αρχές του χειμώνα. Η συλλογή πρόπολης από τον μελισσοκόμο, επομένως, γίνεται μέσα σε εκείνη την περίοδο. Ο σωστός τρόπος, με τον όποιο εξάγουμε πρόπολη από το μελίσσι είναι με την χρήση ειδικών τελάρων, τα όποια εισάγονται στο μελίσσι. Τα τελάρα αυτά έχουν κενά, τα όποια η μέλισσα γεμίζει με πρόπολη.
Γενικά, η μέλισσα «στρώνει» τις εσωτερικές επιφάνειες και τις διαφορές οπές του μελισσιού με πρόπολη. Ο μελισσοκόμος μπορεί να ξύσει με μια ξύστρα τις επιφάνειες αυτές και να συλλέξει την πρόπολη. Η τακτική αυτή δεν είναι σωστή, και η πρόπολη που συλλέγεται με αυτόν τον τρόπο είναι κατώτερης ποιότητας και μερικές φορές ακατάλληλη για την παρασκευή σκευασμάτων.

Τα ειδή της πρόπολης
Είναι λογικό η πρόπολη να έχει διαφορετικές ιδιότητες ανάλογα με τα φυτά από τα όποια προέρχεται. Σύμφωνα με έρευνες, φαίνεται ότι:
• Η καφέ πρόπολη αποδίδει καλύτερα για τα βακτηρίδια και τους μύκητες.
• Η κόκκινη πρόπολη αποδίδει καλύτερα για τους ιούς
• Η πράσινη πρόπολη Βραζιλίας αποδίδει καλύτερα για τον Καρκίνο

Σκευάσματα πρόπολης
Η πρόπολη μπορεί να φτάσει στο εμπόριο υπό την μορφή ακατέργαστης στερεής πρόπολης ή με την μορφή σκευασμάτων πρόπολης. Τέτοια είναι η σκόνη πρόπολης, πάστες, αλοιφές, γαλακτώματα πρόπολης, αλκοολικά ή γλυκολικα βάμματα και εκχυλίσματα πρόπολης, σιρόπια πρόπολης, αλοιφές πρόπολης, ελαία πρόπολης, χάπια και ταμπλέτες πρόπολης κ.α. Επίσης, σκευάσματα πρόπολης μπορούν να συνδυαστούν με αλλά προϊόντα της μέλισσας, όπως η γύρη και το μελί, ή ακόμη και με αλλά βοτανικά σκευάσματα.

Θεραπευτική αξία της πρόπολης
Γενικά, οι πρόπολη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο αντιμετώπισης πνευμονολογικών, αυτόνομων και εκφυλιστικών παθήσεων, σε γυναικολογικές, δερματολογικές, γαστρεντερολογικές, ωτορινολαρυγγολογίας παθήσεις, σε παθήσεις και λοιμώξεις στοματικής κοιλότητας, στην χειρουργική, στην ανάρρωση από χειρουργικές επεμβάσεις, από ασθένεια ή από τα συμπτώματα ακτινοθεραπείας. Χρησιμοποιείται και σε άλλες παθήσεις, φλεγμονές, λοιμώξεις, ιώσεις κ.τ.λ. Το εύρος χρήσης της πρόπολης είναι τεράστιο και είναι ακόμη υπό διερεύνηση.

Ειδικότερα, η πρόπολη έχει τις εξής θεραπευτικές ιδιότητες/δράσεις :Αντιφλεγμονώδης δράση

Διεγείρει την κινητικότητα των μικροφάγων κυττάρων του ανοσοποιητικού και καταστέλλει κάποια ένζυμα τα όποια επιτρέπουν σε μια φλεγμονή να αναπτυχθεί.

Αντισηπτική – αντιβακτηριδιακή δράση

Η πρόπολη έχει ευρύτατο μικροβιοκτόνο φάσμα

Αντί-υιικές ιδιότητες 

Η πρόπολη έχει ευρύ αντί-οίκο φάσμα, ενώ η δραστικότητα της εναντίων των ιών ενισχύεται σημαντικά σε συνδυασμό με την γύρη και τον βασιλικό πολτό. Έχει πιστοποιημένη δράση κατά των ιών, συμπεριλαμβανόμενου της γρίπης, του Η1Ν1 και Η1Ν3. Η κόκκινη πρόπολη της Κούβας, σε μελέτες in Vitro, σκοτώνει όλα τα καρκινικά κύτταρα και τον ιό του HIV (AIDS), ενώ φαίνεται να έχει δράση έναντι του ιού HPV (κονδυλωμάτων).

Αντιμυκητιακες ιδιότητες 

Η αντιμυκητιακη δράση της πρόπολης έχει επιβεβαιωθεί και πρακτικά εναντίων της  Candida albicans, Trichomonas vaginalis, κολοβακτηριδίων και άλλων βακτηρίων, μυκήτων και παρασίτων. Παράλληλα, με όλα τα παραπάνω, έχει δειχτεί ότι η μακροχρόνια χρήση πρόπολης δεν οδηγεί στην δημιουργία ανθεκτικών στελεχών παθογόνων μικροοργανισμών, ενώ παράλληλα καταστρέφει το ίδιο εύκολα παθογόνους μικροοργανισμούς που έχουν γίνει ανθεκτικοί στα αντιβιοτικά.

Αντιοξειδωτική δράση 

Η ιδιότητα αυτή της πρόπολης εκδηλώνεται με την σάρωση των ελεύθερων ριζών οξυγόνου. Παράλληλα, προστατεύει την βιταμίνη C από την οξείδωση.

Αντί-ηπατοτομιών και ηπατοπροστατευτική δράση
Αναλγητική, Αναισθητική δράση 

Έχει δειχτεί ότι ορισμένα φλαβονοειδή της πρόπολης έχει παρόμοια δράση με ορισμένα αναλγητικά φάρμακα.

Αντικαρκινική δράση 

Η πρόπολη εμφανίζει κυτταρολογική δράση εναντίων του ινοσαρκώματος στο παχύ έντερο, καθυστερεί την εξέλιξη του καρκίνου του δέρματος, προκαλεί απόπτωση των καρκινικών κυττάρων του ήπατος και γενικά, εμποδίζει την αναπνοή των καρκινικών κυττάρων. Ο συνδυασμός πρόπολης με δηλητήριο μέλισσας έχει 100% μεγαλύτερη ικανότητα καταστροφής των καρκινικών κυττάρων και όγκων.

Αναγεννητική ιστολογική δράση
Είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι, ενώ η πρόπολη εμφανίζει κατασταλτική και μερικές φορές τοξική δράση απέναντι στα καρκινικά κύτταρα, διεγείρει την αναγέννηση των υγιών ιστών. Μια από τις βασικότερες χρήσεις της πρόπολης, από την αρχαιότητα, ήταν η επούλωση των πληγών στο δέρμα ή στην στοματική κοιλότητα. Επίσης, έχει αναλγητική δράση του τραυματισμένου μυϊκού συστήματος, τόσο με εσωτερική, όσο με εξωτερική χρήση (με αλοιφή).

Ανοσοποιητική δράση
Έχει αποδειχτεί ότι η πρόπολη διεγείρει και ενισχύει το γενικό και ειδικό ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ παράλληλα αυξάνει την ιντερφερονη, προκαλώντας κυτταρική και χημική ανοσία.

Συνεργατική δράση με τα αντιβιοτικά
Έχει παρατηρηθεί ότι η πρόπολη παρουσιάζει συνεργατική δράση με ορισμένα αντιβιοτικά, ενισχύοντας την δράση τους. Υπάρχουν αντιβιοτικά με τα όποια παρουσιάζει ισχυρή, μέτρια και μικρή συνεργεία, με εύρος Χ10 έως Χ100 ενίσχυση.
Επίσης, υπάρχει η προοπτική συνδυασμού της πρόπολης με αλλά φάρμακα για την ενίσχυση της δράσης τους. Παρουσιάζει συνεργατική δράση με την βιταμίνη C και το ένζυμο Βρωμελαινη. Φαίνεται να έχει παράλληλη δράση με ανοσο-ενισχυτικά βότανα.

Αντιισταμινική δράση
Η πρόπολη, και σε συνδυασμό με την γύρη, βοηθά στην υποχώρηση των συμπτωμάτων των αλλεργιών και στην σταδιακή ανοσοποίηση.

Πρακτικά…που χρησιμοποιούμε την πρόπολη στην καθημερινότητα

• Θωράκιση Ανοσοποιητικού συστήματος
Μπορεί κανείς να χρησιμοποιεί βάμμα πρόπολης εσωτερικά για να ενισχύσει και να ανοσοποιήσει τον οργανισμό του από ιώσεις, κρυολογήματα και αλλεργίες και να διατηρεί ένα ισχυρό ενοποιητικό σύστημα. Παράλληλα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά την διάρκεια μιας ίωσης, επιταχύνοντας την ανάρρωση και αμβλύνοντας τα συμπτώματα. Έχει άμεσα αποτελέσματα στον Ίο της γρίπης, των πουλερικών, του Η1Ν1 και του Η1Ν3.

• Ταχύτατη επούλωση πληγών
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πληγές, αμυχές, μώλωπες, εκχυμώσεις, πρηξίματα, οιδήματα, τραύματα και μολύνσεις κάθε τύπου στο δέρμα ή στην στοματική κοιλότητα. Η πρόπολη προκαλεί αντισηψία και ταχύτατη επούλωση, προστατεύοντας παράλληλα από μικρόβια και βακτήρια. Παράλληλα, προσκολλάται στην πληγή ή το οίδημα και το αδιαβροχοποιεί.

• Καταπολέμηση δερματικών προβλημάτων
Μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία συνήθων δερματικών προβλημάτων, τσιμπημάτων, φλογώσεων, στιγμάτων, ακμής αλλά και για την καταπολέμηση σοβαρότερων δερματικών προβλημάτων, όπως εκζέματα, ψωρίαση και αλλά. Η πρόπολη αποτελεί την μονή θεραπεία για ορισμένα ειδή ψωριάσεων, όπως για παράδειγμα η μετατραυματική ψωρίαση. Παράλληλα, μπορούμε να χρησιμοποιούμε σαπούνια, αφρόλουτρα, αλοιφές και οδοντόκρεμες που περιέχουν πρόπολη για την φροντίδα του σώματος.

Με ποιο τρόπο γίνεται η λήψη πρόπολης;
Μπορούμε να την παίρνουμε εσωτερικά με την μορφή αλκοολικού βάμματος, σε στερεή μορφή υπό την μορφή σκόνης ή ταμπλέτας και, ενδεχομένως, υπό την μορφή άλλου βρώσιμου ή ποσίμου σκευάσματος που περιέχει πρόπολη.

Πόση πρόπολη μπορεί να παίρνει κάποιος;
Δεν υπάρχει περιορισμός, δεδομένου ότι δεν μπορούμε να τύχουμε υπερδοσολογίας και ότι η πρόπολη δεν έχει τοξική δράση στον οργανισμό. Παρόλα αυτά, για πρόληψη μπορεί να παίρνει κανείς 1-3 ταμπλέτες πρόπολης ημερησίως ή ακόμη καλύτερα 20-25 σταγόνες αλκοολικού βάμματος πρόπολης περιεκτικότητας τουλάχιστον 30%. Στην περίπτωση θεραπευτικής αγωγής, η λήψη της γίνεται σύμφωνα με τις συστάσεις ειδικού μελισσοθεραπευτη, βοτανοθεραπευτη ή φυσιατρου ή του γιατρού.

ΠΗΓΗ : proionta-tis-fisis.blogspot.com

Δεντρολίβανο για καλή μνήμη

Ο Σαίξπηρ φαίνεται τελικά πως είχε δίκιο που έλεγε ότι το δεντρολίβανο μπορεί να βελτιώσει τη μνήμη! Οι ερευνητές διαπίστωσαν για πρώτη φορά ότι, η μυρωδιά από το αιθέριο έλαιο του βοτάνου, βοηθάει τους ανθρώπους να θυμούνται πράγματα που συνήθως ξεχνάνε.

Μπορεί να βοηθήσει τους ασθενείς να λαμβάνουν τη φαρμακευτική τους αγωγή πάντα στην ώρα τους ή ακόμα να κάνει τους «ξεχασιάρηδες» να θυμηθούν τα γενέθλια της συντρόφου τους!

Σε μια σειρά από δοκιμασίες που έγιναν, το αιθέριο έλαιο του βοτάνου βρέθηκε ότι αυξάνει κατά 60-75% τις πιθανότητες να θυμάται κανείς να κάνει πράγματα που συνήθως τα ξεχνάει, συγκριτικά πάντα με άτομα που δεν είχαν εκτεθεί στο λάδι αυτό. Παράλληλα παρατηρήθηκε ότι ενισχύει όχι μόνο τη βραχυπρόθεσμη, αλλά και τη μακροπρόθεσμη μνήμη.

Το φυτό χρησιμοποιείται στη σύγχρονη φυτο-φαρμακοθεραπεία ως ήπιο παυσίπονο, για τις ημικρανίες, αλλά και για πεπτικά προβλήματα. Πολύ παλαιότερα ακόμα, το δεντρολίβανο είχε αναφερθεί και στη λογοτεχνία για τις ιδιότητές του, με την Οφηλία στον Άμλετ, να δηλώνει: «Υπάρχει δεντρολίβανο, που είναι για να μη ξεχνάμε…»

Ο Δρ Mark Moss, είπε: «Στη μελέτη αυτή επικεντρωθήκαμε στην προοπτική μνήμη, η οποία περιλαμβάνει την ικανότητά μας να θυμόμαστε γεγονότα που θα συμβούν στο μέλλον και την ικανότητα να θυμόμαστε την ολοκλήρωση εργασιών σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές. Αυτά είναι κρίσιμης σημασίας για την καθημερινότητα ενός ανθρώπου, ιδιαίτερα όταν για παράδειγμα κάποιος χρειάζεται να θυμηθεί να πάρει τα φάρμακά του κάποια συγκεκριμένη στιγμή ή να πάρει ένα τηλέφωνο».

Στη μελέτη, το αιθέριο έλαιο του δεντρολίβανου διαχύθηκε στην ατμόσφαιρα ενός δωματίου τοποθετώντας τέσσερις σταγόνες σε ένα μηχανισμό αρωματισμού του χώρου, πέντε λεπτά πριν οι εθελοντές μπουν στο δωμάτιο. Συνολικά 66 άτομα πήραν μέρος και τυχαιοποιήθηκαν μπαίνοντας είτε στο δωμάτιο με το άρωμα είτε σε ένα άλλο που δεν είχε έλαιο. Σε κάθε ένα από αυτά τα δωμάτια, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν ένα τεστ με σκοπό να αξιολογηθούν οι λειτουργίες της μνήμης τους, ενώ λήφθησαν και δείγματα αίματός τους.

Τα αποτελέσματα των τεστ (και των αιματολογικών εξετάσεων) έδειξαν ότι, τα άτομα που βρίσκονταν στο δωμάτιο με το δεντρολίβανο είχαν καλύτερες «μνημονικές» επιδόσεις από εκείνα που βρίσκονταν στο άλλο δωμάτιο.

Εκ παραλλήλου πρέπει να σημειωθεί ότι, έρευνες έχουν δείξει πως μόρια πτητικών αιθέριων ελαίων (όπως του δεντρολίβανου), μπορούν να απορροφηθούν μέσω της μύτης και να βρεθούν στην κυκλοφορία του αίματος, με άμεσες –θετικές στη συγκεκριμένη περίπτωση- επιπτώσεις στη λειτουργία του εγκεφάλου.

Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι τα ευρήματα αυτά μπορούν να έχουν επιπτώσεις στη θεραπεία ατόμων με προβλήματα μνήμης, αν και χρειάζεται περαιτέρω έρευνα ώστε να διερευνηθεί εάν αυτή η προσέγγιση μπορεί να φανεί χρήσιμη και για ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν ήδη υποστεί ζημιά στη μνήμη τους.

ΠΗΓΗ:capitalhealth.gr

Ενισχύστε το ανοσοποιητικό σας με φυσικό τρόπο

Ένας από τους σημαντικούς παράγοντες που επηρεάζουν την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού μας συστήματος είναι η σωστή διατροφή. Αυτό σημαίνει ότι όσοι κάνουν εξαντλητικές δίαιτες, με αποτέλεσμα η πρόσληψη καθημερινής ενέργειας μέσω της τροφής να είναι ανεπαρκής, εμφανίζουν μεγαλύτερη πιθανότητα να προσβληθούν από ιούς και λοιμώξεις. Το ίδιο συμβαίνει και σε όσους είναι παχύσαρκοι και περιλαμβάνουν πολλά λίπη στην καθημερινή τους διατροφή, καθώς με αυτό τον τρόπο επιβαρύνουν το συκώτι τους, η καλή λειτουργία του οποίου συμβάλλει σημαντικά στην προστασία μας από τις ασθένειες. Ακόμη όμως κι αν ακολουθούμε μια ισορροπημένη διατροφή είναι πολύ πιθανό να «κολλήσουμε» μία από τις άπειρες ιώσεις που κυκλοφορούν το χειμώνα ή να κρυώσουμε. «Παλιότερα οι άνθρωποι προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν τις ασθένειες με όσα “έβγαζε” ο κήπος τους. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, έπιναν χαμομήλι για να μαλακώσουν το λαιμό τους, ενώ στην Κύπρο χρησιμοποιούσαν το ζαμπούκο, γιατί αυτό διέθεταν σε αφθονία στη γη τους. Σήμερα, τα σύνορα έχουν πέσει και σε αυτό τον τομέα. Βότανα, ρίζες και φυτά που δεν φύονται στην ελληνική ύπαιθρο πωλούνται πλέον σε φαρμακεία και εξειδικευμένα καταστήματα, με αποτέλεσμα οι τρόποι και τα μέσα αντιμετώπισης να έχουν πολλαπλασιαστεί». Αφού, λοιπόν, διαθέτουμε ένα τόσο ισχυρό «φυσικό οπλοστάσιο», ας μάθουμε να το χρησιμοποιούμε προς όφελός μας!

Φάρμακα από τη γη

Εχινάκεια: Πριν από μερικά χρόνια, η εχινάκεια ήταν άγνωστη στους Έλληνες. Σήμερα αποτελεί ένα από τα πιο δημοφιλή βότανα στην αντιμετώπιση των ιώσεων και της γρίπης. Διαθέτει ισχυρή αντιμικροβιακή και αντικαταρροϊκή δράση και θεωρείται πολύ δραστική στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού. Θα τη βρείτε σε διάφορες μορφές: ως ρίζα, βάμμα ή ως αποξηραμένη δρόγη σε κάψουλα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως έγχυμα, αν και πιο δραστική θεωρείται όταν λαμβάνεται σε βάμμα. Για προληπτικούς λόγους, συστήνεται καθημερινή χρήση για 10 έως 20 ημέρες το μήνα, με μια δεκαήμερη διακοπή πριν αρχίσετε ξανά τη λήψη της. Πρέπει να γνωρίζετε ότι η συνεχής χρήση της για παρατεταμένα διαστήματα μπορεί να προκαλέσει αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων και κάμψη του ανοσοποιητικού, οπότε χρησιμοποιήστε τη με μέτρο!

Pau d’arco: Πρόκειται για το φλοιό ενός φυτού που φύεται στη Νότια Αμερική και ενισχύει την άμυνα του οργανισμού. Η δράση του είναι τόσο προληπτική όσο και θεραπευτική. Θα το βρείτε στα φαρμακεία ως βάμμα ή σε κάψουλες και σε καταστήματα βοτάνων. Μπορείτε, επίσης, να το χρησιμοποιήσετε ως αφέψημα βράζοντας τον αποξηραμένο φλοιό μαζί με νερό για 10 περίπου λεπτά. Καλό είναι να μην το χρησιμοποιείτε για περισσότερο από μία συνεχόμενη εβδομάδα, εκτός και αν λάβετε διαφορετικές οδηγίες από το γιατρό ή το βοτανοθεραπευτή που σας παρακολουθεί.

Astragalus: Πρόκειται για ένα βότανο με αντιοξειδωτική δράση κατά των ελεύθερων ριζών που έχει πολύ καλά αποτελέσματα στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος. Στα ελληνικά λέγεται «Αστράγαλος ο Μεμβρανώδης», ενώ στην κινεζική βοτανοθεραπεία αναφέρεται ως «Huang qi». Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, βελτιώνει την ανοδική κίνηση της ενέργειας στο σώμα, ενισχύει το στοιχείο της φωτιάς και επιφέρει τόνωση, έλκοντας το γιανγκ προς τα επάνω. Η πιο συνηθισμένη μορφή που θα το βρείτε είναι σε κάψουλες, αλλά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την αποξηραμένη ρίζα του για να φτιάξετε αφέψημα (περίπου 9-12 γρ. του βοτάνου για 1 κούπα νερό). Θα το πιείτε για περίπου 3 εβδομάδες, με 1 εβδομάδα διακοπής στο τέλος του μήνα. Προσοχή, όμως! Δεν πρέπει να το καταναλώνετε αν έχετε ανεβάσει πυρετό, καθώς ενδέχεται να εντείνει τα συμπτώματα της αρρώστιας. Γι’ αυτό χρησιμοποιήστε το προληπτικά ή στην ανάρρωση.

Γλυκόριζα: Μπορείτε για προληπτικούς λόγους να πίνετε αφέψημα γλυκόριζας μία φορά την ημέρα. Στα φαρμακεία θα τη βρείτε ως βάμμα –που είναι πιο δραστικό-, ενώ κυκλοφορούν και καραμέλες για τον πονόλαιμο και το βήχα. Η γλυκόριζα σε βάμμα ή ως συστατικό μείγματος (που καθορίζεται από το γιατρό σας) χρησιμοποιείται κυρίως για να αντιμετωπίσει συμπτώματα ασθένειας που έχει ήδη εκδηλωθεί. Η χρήση της θα πρέπει να αποφεύγεται από άτομα με υψηλή αρτηριακή πίεση.

Πρόπολη: Αυτό το θαυματουργό μείγμα κηρωδών και ρητινωδών ουσιών, που αποτελεί την αποκλειστική τροφή της βασίλισσας μέλισσας, είναι γνωστό εδώ και χιλιάδες χρόνια. Ωστόσο, μόλις τις τελευταίες δεκαετίες μελετήθηκαν συστηματικά οι ιδιότητές του. Πρόκειται για μια πολυδύναμη δρόγη με αντιοξειδωτική και αντιβιοτική δράση που αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους ιούς, τόσο σε προληπτικό επίπεδο όσο και κατά την εκδήλωσή τους. Ως εκχύλισμα θεωρείται ιδανικό για γαργάρες και ψεκασμούς του λαιμού για την απομάκρυνση των μικροβίων. Κυκλοφορεί επίσης σε σκόνη και μπορείτε να διαλύετε 1 κουταλάκι του γλυκού σε 1 φλιτζάνι ζεστό νερό και να το πίνετε κάθε μέρα.

Ginseng: Το σιβηριανό ginseng δεν αυξάνει ιδιαίτερα την πίεση -αντίθετα με το κοινό ginseng- και θεωρείται ότι έχει πολύ καλά αποτελέσματα ως ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος. Για να το χρησιμοποιήσετε ως αφέψημα, βράστε τη ρίζα (μαζί με το νερό). Μπορείτε να καταναλώνετε 1-2 φλιτζάνια την ημέρα για 1 μήνα. Μπορείτε να το βρείτε επίσης και σε κάψουλες.

Schisandra: Πρόκειται για καρπό που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο οποίος όμως τον τελευταίο καιρό χρησιμοποιείται ευρέως και στη δυτική ιατρική. Είναι πολύ ευεργετικός για τη λειτουργία των πνευμόνων και του ανοσοποιητικού συστήματος. Μπορείτε να βρείτε αυτούσιο τον καρπό και να τον βράσετε ως αφέψημα (περίπου 9 γρ. για 1 φλιτζάνι νερό) ή να τον προμηθευτείτε σε ταμπλέτες. Ως αφέψημα, χρησιμοποιήστε το καθημερινά, για μικρά όμως χρονικά διαστήματα.

Ganoderma: Αυτό το κινεζικό μανιτάρι είναι ιδανικό για την τόνωση του οργανισμού. Θα το βρείτε σε αποξηραμένες φλοίδες, τις οποίες θα βράσετε (περίπου 9 γρ.) μαζί με 1 φλιτζάνι νερό. Μπορείτε να το πίνετε κάθε μέρα.

Σπιρουλίνα: Το «θαυματουργό φύκι» θεωρείται μια πλήρης τροφή. Περιλαμβάνει όλα τα βασικά αμινοξέα, περισσότερες από εκατό πολύτιμες για τον οργανισμό θρεπτικές ουσίες, αντιοξειδωτικά στοιχεία, μεγάλη ποσότητα σιδήρου και πρωτεΐνης. Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρείται ότι η λή-ψη της σπιρουλίνας συμβάλλει και στην καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Θα τη βρείτε σε σκόνη, νιφάδες, κάψουλες ή σιρόπι. Ως σκόνη ή σε νιφάδες μπορείτε να τη διαλύσετε σε χυμό ή στο φαγητό (προσέξτε να μην είναι καυτό, γιατί ενδέχεται να χάσει μέρος των θρεπτικών της συστατικών).

Φασκόμηλο: Το φασκόμηλο είναι γνωστό και ως «βότανο της μακροζωίας». Τα συστατικά του δρουν ενάντια στις ελεύθερες ρίζες και συστήνεται ιδιαίτερα για την τόνωση της άμυνας του οργανισμού. Θα το βρείτε κυρίως σε αποξηραμένη μορφή. Μπορείτε να πίνετε ένα ποτήρι ρόφημα φασκόμηλο, αφού πρώτα ρίξετε μερικά από τα φύλλα του σε ζεστό νερό και το αφήσετε λίγα λεπτά να ελευθερώσει τα αιθέρια έλαιά του.

Τσάι του βουνού: Όλοι ξέρουμε το τσάι του βουνού, λίγοι είναι όμως αυτοί που γνωρίζουν την ισχυρή αντιφλεγμονώδη δράση του και το γεγονός ότι θεωρείται, μαζί με το φασκόμηλο, από τα πιο σημαντικά ροφήματα που ενισχύουν το ανοσοποιητικό και αντιμετωπίζουν τις ιώσεις και τα κρυολογήματα. Μπορείτε να πίνετε ένα φλιτζάνι τσάι καθημερινά και μάλιστα για μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από ό,τι συνήθως συστήνεται για τα περισσότερα βότανα. Εναλλακτικά, μπορείτε να χρησιμοποιείτε πράσινο τσάι, που είναι γνωστό για τις αντιοξειδωτικές του ιδιότητες.

Τι πρέπει να ξέρετε

Καλό είναι, πριν χρησιμοποιήσετε κάποιο από τα βότανα, να συμβουλευτείτε το γιατρό σας. Καθώς η δοσολογία στα έτοιμα παρασκευάσματα (κάψουλες, βάμμα, ταμπλέτες), που θα βρείτε στο φαρμακείο ή τα καταστήματα με βιολογικά προϊόντα, εξαρτάται από την περιεκτικότητα κάθε σκευάσματος, θα πρέπει πριν από τη λήψη τους να συμβουλευτείτε το γιατρό ή το φαρμακοποιό σας. Μην τα χρησιμοποιείτε σε περίπτωση εγκυμοσύνης, ούτε φυσικά εάν βρίσκεστε σε αγωγή ανοσοκαταστολής.

Ιχνοστοιχεία για δύναμη

Δύο από τα σημαντικότερα ιχνοστοιχεία για την καλή άμυνα του οργανισμού είναι το σελήνιο και ο ψευδάργυρος.

Το σελήνιο το βρίσκουμε κυρίως στα ψάρια, στα μαλάκια, στα σιτηρά, στο κρέας, στα αυγά, στα φιστίκια, στο ρύζι και στους ηλιόσπορους. O ψευδάργυρος βρίσκεται σε μεγάλες ποσότητες στα οστρακοειδή, στο κόκκινο κρέας (μοσχάρι, αρνί, χοιρινό), στο συκώτι, στις σαρδέλες, στους κολοκυθόσπορους, στα σιτηρά, στα όσπρια και στα καρύδια.

Συνταγές για ισχυρά μείγματα

Πολλές φορές η συνύπαρξη δύο ή και περισσότερων βοτάνων σε ένα μείγμα έχει ακόμη πιο ευεργετικά αποτελέσματα, καθώς κάθε βότανο ενισχύει την επίδραση των υπολοίπων. • Αν νιώθετε ότι κάτι σας «τριγυρίζει», μπορείτε να φτιάξετε ένα ρόφημα με θυμάρι και φασκόμηλο. Αν σας ενοχλεί ο λαιμός σας, προσθέστε και λίγο μέλι.

• Αν τελικά αρρωστήσετε, θα σας βοηθήσει ένα ρόφημα εχινάκειας μαζί με φρέσκο χυμό πορτοκάλι, 2-3 φορές τη μέρα.

• Αν ανεβάσετε και πυρετό, θα σας ανακουφίσει ένα ρόφημα από άνθη ζαμπούκο μαζί με χαμομήλι και γλυκόριζα. Μπορείτε να το πίνετε έως 3 φορές τη μέρα για όσο διαρκεί η ασθένεια.

Τρόφιμα που καταπολεμούν τις ιώσεις 

Η σωστή διατροφή συμβάλλει επίσης στην καλή άμυνα του οργανισμού ενάντια στα κρυολογήματα και τους ιούς. Τα τρόφιμα που θωρακίζουν την υγεία είναι αυτά που περιέχουν αντιοξειδωτικές βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Στη συνέχεια αναφέρονται οι τροφές στις οποίες τα συστατικά αυτά βρίσκονται σε μεγάλη περιεκτικότητα.

• Τα ω-3 λιπαρά οξέα βοηθούν στην τόνωση του οργανισμού. Θα τα βρείτε σε λιπαρά ψάρια, όπως οι σαρδέλες, ο κολιός, το σκουμπρί, ο σολομός και η πέστροφα. Εκτός από τα ψάρια, ανιχνεύονται σε ξηρούς καρπούς, όπως τα φιστίκια, στο σουσάμι και κατά συνέπεια και στο σησαμέλαιο καθώς και στο λιναρόσπορο. • Η βιταμίνη C είναι ένας από τους καλύτερους συμμάχους του οργανισμού κατά των ιώσεων. Θα τη βρείτε σε μεγάλες συγκεντρώσεις σε ωμές κόκκινες και πράσινες πιπεριές, ακτινίδια, μπρόκολο (στον ατμό), ωμό λάχανο, φράουλες, πορτοκάλια και χυμό ντομάτας.

• Το β-καροτένιο συμβάλλει επίσης στην άμυνα του οργανισμού. Περιέχεται κυρίως σε φρούτα και λαχανικά με έντονο κίτρινο και πορτοκαλί χρώμα, όπως τα καρότα αλλά και η ντομάτα, και στα πράσινα λαχανικά, όπως το μαρούλι, το σπανάκι και το μπρόκολο.

• Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Ε, όπως το ελαιόλαδο, οι ξηροί καρποί, τα σκουρόχρωμα φυλλώδη λαχανικά και το κρασί, είναι επίσης σημαντικές για την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

• Το σκόρδο είναι παραδοσιακά μια τροφή που ευεργετεί τον οργανισμό επειδή περιέχει την ουσία αλισίνη, που έχει έντονη αντιμικροβιακή δράση.
• Τέλος, η κατανάλωση μανιταριών shiitake και maitake συμβάλλει επίσης στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού.

Τι προσφέρουν τα προβιοτικά

Oι τροφές που περιέχουν προβιοτικά θωρακίζουν επίσης την άμυνα του οργανισμού, καθώς τον εφοδιάζουν με ευεργετικά βακτηρίδια που αντιμετωπίζουν και καταπολεμούν τους ιούς. Στη διατροφή μας λαμβάνουμε τα προβιοτικά κυρίως μέσω του γάλακτος, του γιαουρτιού και γενικώς των γαλακτοκομικών προϊόντων που έχουν υποστεί ζύμωση.

ΠΗΓΗ:www.vita.gr